We czwartek 7 stycznia 2016 roku w Podkarpackim Centrum Edukacji Ekologicznej w Rzeszowie zapachniało przygodą naukowych wypraw, odkryciami etnobotaniki i dziką kuchnią. Prof. Uniwersytetu Rzeszowskiego Łukasz Łuczaj, botanik i podróżnik, opowiadał o bioróżnorodności w aspekcie kulturowym. Jego opowieść o dzikich roślinach jadalnych, była bardzo interesująca. Spotkanie było tym ciekawsze, że nasz gość i prelegent pokazywał interesujące prezentacje i jest wielkiej klasy praktykiem.
Podróżuje w poszukiwaniu ciekawych roślin i ludzi którzy wiedzą jak je przyrządzać, by nadawały się do jedzenia lub stanowiły lekarstwa. Sam doświadcza efektów swoich poszukiwań. Jak powiedział - wyprawa po dawną wiedzę botaniczną zawsze wymaga uporu i przygotowań, współpracy z innymi naukowcami-pasjonatami, czasem niezbędne są duże pieniądze, a czasem kontakt z szamanami i zielarzami. Okazuje się, że w XXI wieku najłatwiej jest o pieniądze.
W Polsce zanika wiele tajemnych roślin. Trudno znaleźć np. paproć nasięźrzał pospolity (Ophioglossum vulgatum L.). Kiedyś popularna roślina, z racji fallicznego wyglądu i mocy „wywoływania miłości” została niemal doszczętnie wyniszczona przez powszechny zbiór w celach magicznych.
Na Podkarpaciu dziewczęta zbierały nasięźrzał nago, w pełni księżyca, wypowiadając zaklęcie:
Nasięźrzele, nasięźrzele
na golasa rwę cię śmiele
pięci palcy, szósty dłonią
niech się chłopcy za mną gonią,
po stodole po oborze,
tak dopomóż Panie Boże.
Tak zebrana, a potem wysuszona, roślina wszyta w ubranie upatrzonego chłopca, gwarantowała pannie miłość i zdobycie wybranka. Jak się okazuje wiedza botaniczna dotycząca bioróżnorodności bardzo się opłaca ludziom, ale może być zgubna dla rośliny.
